Bô Yin Râ - biografia

Bô Yin Râ, Joseph Anton Schneiderfranken, urodził się 25 listopada 1876 roku w Aschaffenburgu, w Niemczech w pobliżu Frankfurtu nad Menem.

Jego przodkami byli chłopi, leśnicy i rzemieślnicy wiejscy. Ojciec, Joseph Schneider, pochodził z Burgstadt, w Frankonii. Matka, Maria Anna, z domu Albert, pochodziła z Hösbach, w pobliżu Aschaffenburg.

W 1880 roku rodzina Schneiderów przeniosła się do Frankfurtu nad Menem, gdzie od wiosny 1886r. do 1890r. wysłali dziecko do szkoły podstawowej Merian. W tych latach jego rodziców dotknęły wydarzenia, które doprowadziły do przerwania nauki dziecka przed terminowym ukończeniem. W następstwie tych wydarzeń, młody Joseph musiał uczyć się rzemiosła i pracował jako tokarz i ślusarz aby wesprzeć rodzinę.

Po bardzo trudnym okresie, w wieku niemal szesnastu lat spełniły się jego najgłębsze marzenia, gdy został przyjęty do Instytutu Sztuki Städelsche we Frankfurcie. Tutaj ukończył trzy semestry: jeden w lecie 1892 roku, dwa kolejne w zimie 1892/93 i 1894/95. Następnie, od października 1896 do kwietnia 1898, pracował w teatrze miejskim we Frankfurcie w pracowni artystycznej. W tym czasie krewny załatwił mu staż u jednego z czołowych niemieckich artystów tego czasu, Hansa Thoma (1839-1924), który przez półtora roku dawał prywatne lekcje utalentowanemu uczniowi, bez opłat za naukę.

W późniejszych latach młody artysta również korzystał z sugestii i opinii dwóch wybitnych malarzy i rzeźbiarzy: Fritza Boehle (1873-1916), oraz Maxa Klingera (1857-1920).

Schneiderfranken ukończył Instytut Sztuki Städelsche na zakończenie semestru letniego 1899, w klasie mistrzowskiej prof. Waszyngtona Beera (1837/07).

Od września 1900 do końca czerwca 1901 roku kontynuował studia w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, pod kierunkiem prof. Ch. Griepenkerla (1839/16). Jesienią 1901 roku zamieszkał w Monachium, jego sąsiadem i przyjacielem był malarz, Gino Parin (1876-1944), którego umiejętności i wiedza, były bardzo cenne.

Na początku lata 1902 roku uczęszczał do Akademii Julian w Paryżu, gdzie jego nauczycielami byli Tony Robert-Fleury (1837/11) i Jules Joseph Lefebvre (1836/12). W następnym roku wrócił ponownie do pracy w Akademii w Wiedniu.

W 1903 r. wziął ślub z Irmą Schönfeld (ur. 1876) z Wiednia.

Od 1904/08 studiował w Berlinie.

W 1906 roku JA Schneiderfranken publikuje rysunki piórem i wystawia grafiki w Berlinie i Lipsku. W tym samym roku wyjechał na sześć tygodni do Włoch.

W 1908 roku odwiedził południe Szwecji. W latach 1909-1912, jego studio było w Monachium.

Okresem który wywarł trwały i głęboki wpływ na na jego twórczość malarską i pisarską był rok pomiędzy 1912 i 1913, który Bo Yin Râ spędził podróżując po Grecji. Tu naszkicował liczne pejzaże i przygotował rękopisy kilku książek, które później opublikował w krótkich okresach czasu, były to pierwsze prace z cyklu Hortus conclusus.

Z Aten, w 1913 roku, wysłał swój pierwszy tekst, małą broszurę zatytułowaną Światło z Himavatu , do Lipska, gdzie została opublikowana w następnym roku. Ten tekst podpisał inicjałami BYR.

W latach 1913 do 1915 pracował w Monachium. W 1915 roku w E. Schulte Gallery w Berlinie wystawił kolekcję swoich greckich krajobrazów.

W 1915 r., Irma Schneider-Schönfeld umiera na cukrzycę.

W roku 1916 pracował w Berlinie, gdzie wydał kolejne teksty: „Słowa Mistrzów”, „Z Krainy Jaśniejących” oraz „Wola Do Radości” , w 1917 roku; wszystkie trzy ukazały się również w Lipsku, podpisane tylko inicjałami BYR.

Powołany do służby wojskowej w listopadzie 1916 r., Bo Yin Râ stacjonował najpierw w Królewcu, w Prusach Wschodnich, a następnie przeniesiony na wiosnę następnego roku, do Görlitz (Zgorzelec) na Śląsku. Tutaj pełnił służbę aż do końca I wojny światowej. Jako tłumacz dla internowanych obywateli greckich, przygotowywał raporty medyczne dotyczące pacjentów szpitala.

W 1918 r., zawarł małżeństwo z wdową Heleną Hoffmannową (ur. 1887) z Görlitz, która wprowadza do małżeństwa dwójkę dzieci Riję (ur. 1909) i Illi (ur. 1912).

W 1919 r. urodziła się córka Devadatti. Kurt Wolff-Verlag Leipzig publikuje "Księgę żywego Boga"

Do wiosny 1923 roku autor mieszka i pracuje w Görlitz (Zgorzelec). Tutaj, w 1920 roku założył Towarzystwo Jakoba Böhme`go, którego członkami byli artyści z różnych dziedzin. (Niemiecki mistyk i filozof Jakub Böhme, urodzony w pobliskim Alt-Seidenberg w 1575, mieszkał w Görlitz od 1599 r. do śmierci w 1624). W Görlitz Bo Yin Râ zakończyła cykl dwudziestu perspektyw duchowych, wystawione przez Towarzystwo Jakoba Böhme w 1921 roku, które następnie były opublikowane w tomie Światy.

W tym czasie został również wybrany na prezesa Stowarzyszenia Artystów Górnych Łużyc.

W 1919 roku wystawiał pejzaże i kompozycje kwiatowe na Kaiser-Friedrich-Museum w Görlitz. W tym roku pojawiło się również pierwsze wydanie w cyklu Hortus conclusus, czyli „Księgi O Żywym Bogu” . Praca została opublikowana przez Kurta Wolffa w Lipsku, w jego wydawnictwie "Verlag der Weissen Bücher".

To wydanie, pierwszy raz pokazało nazwisko autora jako Bo Yin Râ, zawarte przedmową niemieckiego powieściopisarza Gustava Meyrinka (1868-1932), którego praca Der Golem (Lipsk: Kurt Wolff Verlag, 1915) stała się sensacją wydawniczą i przyniosła autorowi szerokie uznanie.

W 1920 roku, dzięki Kurtowi Wolffowi, opublikowano wielu dalszych prac Bo Yin Ra: część z nich była gotowa już od kilku lat. Prace te obejmują „Księgę Sztuki Królewskiej”, „Księgę o Zaświecie”, „Księgę o Człowieku”, „Księgę o szczęściu” oraz „Księgę Rozmów”.

W 1921 roku ukazało się „Więcej Światła” , a poza cyklem, „Refleksje o dziedzinie sztuki” . Również w 1921 roku ukazał się „Iskry” (zbiór niemieckich mantr), które zostały wcześniej wydrukowane, jako publikacje w czasopiśmie Magische Blatter w Lipsku, w 1920 r.

Wiosną 1922 roku autor spędził dwa tygodnie na wyspie Capri, wizyta, której wrażenia są odzwierciedlone w późniejszej pracy „Tajemnica”. W 1922 roku zostały opublikowane „Misterium Golgoty” , „Księga Miłości” i „Światy” , który zawiera cykl dwudziestu obrazów duchowych.

W 1923 r. nastąpiły decydujące punkty zwrotne w życiu zewnętrznym Bo Yin Ra, w tym roku on i jego rodzina wyjechała z Niemiec i zamieszkała w Szwajcarii, w Horgen, nad jeziorem w Zurychu. W tym samym roku poznał szwajcarskiego wydawcę dr Alfreda Kobera-Staehelina (1885-1963), który później był znany jako dziennikarz i komentator polityczny. Dr Kober uznawał wartości i znaczenie bezprecedensowych dzieł Bo Yin Ra i zaczął publikować wszystkie dzieła autora. W 1923 roku pojawiły się również tytuły: „Słowa Żywota”, „Tajemnica”, a poza cyklem, „Zagadki Okultyzmu”.

Rok 1924, przyniósł publikację kolejnych sześciu tytułów nauki duchowej: „Droga do Boga”, „Księga Pociechy”, „Mądrość Jana”, „Magia Kultu i Mit”, „Psalmy”, oraz „Duch i Forma”.

W 1925 Bo Yin Râ przeniósł się z rodziną z Horgen do Massagno – Lugano w kantonie Ticino, gdzie zamieszkał aż do śmierci, formalnie zostali obywatelami Massagno w 1938 roku.

W 1925 roku ukazał się „Wysoki Cel” i „Małżeństwo” .

W ciągu następnych czternastu lat Bo Yin Râ opublikował następujące prace:

w 1926 r.: „Zmartwychwstanie” i „Modlitwa”,

w 1927 r.: „Sens Życia”, „Księga o Żywym Bogu” (forma ostateczna), "Dlaczego używam imienia Bo Yin Ra",

w 1928 r.: „Drogowskaz”, „Księga Człowieka” (forma ostateczna), „Stosowanie mantry”,

w 1929 r.: „Księga o Zaświecie” (forma ostateczna),

w 1930 r.: „Upiór wolności”, „Misterium Golgoty” (forma ostateczna), „O moich pismach” ,

w 1931 r.: „Księga Miłości” (forma ostateczna),

w 1932 r.: „Droga Moich Uczniów”, „Księga Sztuki Królewskiej” (forama ostateczne). „Z Mojej Pracowni Malarskiej”,

w 1933 r.: Refleksje na temat sztuki „Królestwo Sztuki” (forma ostateczna),

w 1934 r.: „Ponad Codzienność”, „Wiekuista Rzeczywistość”, „Życie W Świetle” ,

w 1935 r.: „Listy do Ciebie i Do Wielu Innych”, „Dlaczego Używam Imienia Bo Yin Ra” ,

w 1936 r.: „Hortus Conclusus”, „Więcej Światła” (forma ostateczna),

w 1937 r. „Kodycyl do Mojej Nauki Duchowej” ,

w 1938 r. „Marginalia” ;

w 1939 r.: „O bezbożności”, „Stosunki Duchowe” „Rozmaitości” .

Bo Yin Râ zmarł w Massagno 14 lutego 1943.

Jego spuścizna obejmuje czterdzieści książek i blisko dwieście obrazów.

W 1974 roku, Helena Schneiderfranken i jej trzy córki założyły Fundację Bô Yin Râ. (Bo Yin Râ Stiftung, w języku niemieckim), która znajduje się w Bazylei w Szwajcarii , jej prezesem jest dr Otto Lienert.

Na podstawie książki: „Bo Yin Ra – Wprowadzenie Do Jego Prac” , wydanie drugie (poprawione), Berkeley (Kalifornia) 2004.